15 lipca

 Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia.

Świętość miejsca, obyczaju, tradycji, formuły wypowiadanej słowami, drugiego człowieka rodzi poczucie niedostępności, czegoś co jest zastrzeżone dla wybranych, czegoś oddzielonego od zwyczajności. Pan szabatu, Pan świętości znosi granicę między tym uznane za święte, a tym co zwyczajne i świeckie, znosi też podstawę do potępiania tych, którzy przekraczają owe granice. Odwraca porządek rzeczy: to nie miejsca, słowa, obrzędy, ofiary są źródłem uświęcenia, ale miłosierdzie, które dotyka i przemienia serca bez względu na miejsce i czas, tak że kiedyś Paweł powie to wy jesteście świątynią i wszystko czym jesteście i w czym jesteście doznaje uświęcenia, czyli uznania swej godności w zwyczajności tego czym jest.