21 listopada

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: "O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.
(z Ewangelii dnia, czytaj całość – Łukasz 19,41-44)

Widząc zamknięte serca, zaślepionych ludzi, uśpionych i pogrążonych w swoich własnych myślach, w niekończących się historiach, które żyją tylko w ludzkich głowach, a z drugiej strony swoją własną bezradność we wszelkich próbach obudzenia i otwarcia ich oczu i serca, wtedy chyba jedyną odpowiedzią są łzy żalu i współczucia, ból serca, który nie da się wyrazić żadnymi słowami. Bezradność i świadomość, że jedyną siłą na tyle mocną by obudzić z letargu i otworzyć oczy jest cierpienie i że jest ono nieuniknione. Póki co pozostają łzy, milczenie i ufność, że przyjdzie dzień przebudzenia, dzień zwycięstwa, dzień chwały.