29 listopada

Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
(z Ewangelii dnia, czytaj całość – Łukasz 21,29-33)

Każde pokolenie staje wobec tego samego wyzwania, by rozpoznać przychodzące Królestwo, by rozpoznać duchową rzeczywistość, w której króluje to, co Boże, święte, nieśmiertelne. Znaki obecności Królestwa są w istocie takie same, chociaż w każdym pokoleniu przejawiają się w nieco inny sposób, kłopot w tym, że zbyt często zatrzymujemy się na analizie znaków, a nie na tym, na co one wskazują. Przemiana, która ma się dokonać nie dotyczy nieba i ziemi z ich przemijająca naturą, ale przestrzeni ludzkiego ducha, która może napełnić się słowami, mądrością, miłością, mocą, które nie przemijają, co więcej sprawiają, że życie zbliża się do swojej pełni poprzez coraz pełniejsze uczestnictwo w Życiu i coraz głębszą jedność z Życiem.