- 8 marca -
Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz.
Przepaść, która dzieli ludzi jest do pokonania. W ramach czasu, póki jesteśmy w drodze, wszystko jest możliwe, nawet najtrudniejsze zmiany. To właśnie granice czasu wyznaczają drogę przemiany, dojrzewania, wzrostu świadomości. Cierpienie Łazarza jest cierpieniem bogacza, który jeszcze tego nie widzi, bo w perspektywie ziemskiej taką jedność można zauważyć i doświadczyć tylko przemienionym sercem. Brak życiowych wyzwań, trudności, cierpienia, życie „bez problemów”, pozbawia człowieka szansy wzrostu, duchowej przemiany, dojrzałości, zamyka na głosy proroków i cierpienie obecne tuż „pod drzwiami”.
