intencja

A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. 
(z Ewangelii dnia, czytaj całość – Mateusz 6,1-6.16-18)

Z perspektywy życia duchowego najistotniejsza jest intencja, to ona stoi w centrum wszelkiego działania. Zatem pytanie dotyczy nie tego, co robisz, ale dlaczego robisz, to co robisz. Działanie zewnętrze pozostaje widoczne i może być bardzo mylące, kiedy dwie osoby czynią dokładnie to samo, ale z zupełnie inną intencją. „… widzieć w ukryciu”, to znać intencję, wewnętrzną motywację. Ten, który widzi w ukryciu nagradza, a dokładniej mówiąc sam staje się nagrodą dla tych, którzy odkrywają Jego obecność w swoim wnętrzu, którzy ze spotkania w ukryciu czerpią siłę, motywację i zamieniają je w działanie. Tak więc najpierw spotkanie, przebywanie w ukryciu, a potem działanie, które rodzi się ze spotkania, a nie z chęci dowartościowania siebie, czy z jakichś innych pobudek płynących z „małego ja”. W praktyce okazuje się, że najczęściej działanie wynika z mieszanych (nieoczyszczonych) motywów, jest tam i czysta intencja zrodzona z żywej relacji z Ojcem i jednocześnie stare mechanizmy „starego człowieka” jak o „fałszywym ja” mówił Paweł. Proces przemiany wewnętrznej dotyczy w tym wypadku zmiany proporcji, tak by oczyszczone intencje miały coraz większy wpływ na działanie i decyzje, a wpływ „fałszywego ja” stawał się coraz mniejszy, poprzez świadome obserwowanie jego siły i wpływu, co pozwala skutecznie wyzwalać się spod jego wpływów.