krajobrazy świata

… kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?"

Potrzebne jest mocne doświadczenie tego jak nietrwałe jest wszystko co składa się na tak zwany świat, jak szybko formy które świat przyjmuje zmieniają się, jedne umierają, rozpadają się, gniją by na ich miejsce, z ich resztek powstały nowe. Z takiego doświadczenia nieustannej przemiany łańcucha istnień, rodzi się przekonanie, że życie samo w sobie zmienia się, ale się nie kończy, trwa przybierając coraz to nowe formy. Zaparcie się siebie staje się wtedy zgodą na umieranie jednych form i zgodą na narodziny kolejnych. Jest również doświadczeniem ciągłości życia, którego nie trzeba bronić, zachowywać, bo to niemożliwe, wystarczy zgodna na to, by życie toczyło się swoją własną mądrością odwieczną, wystarczy zanurzyć się w strumień życia i pozwolić się nieść do oceanu spełnienia, patrząc ze spokojem jak zmieniają się krajobrazy świata.