Pielęgnowanie chwili

Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć.
(z Ewangelii dnia, czytaj całość – Łukasz 13,1-9) 

Dopóki trwa ta właśnie chwila jest wciąż miejsce i przestrzeń, by w niej w pełni uczestniczyć, by ją pielęgnować, by się nią cieszyć. Nawet jeśli to trudna chwila, kiedy zostaje przyjęta z uległością i zgodą, bez oczekiwań, że musi być jakaś wyjątkowa, to staje się ona przestrzenią pokoju, wzrostu, przemiany, dobra. Cierpliwość jest jedną z najważniejszych postaw na drodze duchowej. Wszystko, co można zrobić, to pielęgnować tę chwilę, która jest, pozwalając sobie na to, by nie wybiegać w przyszłość, by nie koncentrować się na owocach, bo one nie rodzą się jako odpowiedź na oczekiwania, ale jako znak miłości i troski, która nie jest już ideą w głowie, ale codziennym cichym pielęgnowaniem chwili.