Poznanie duchowe

I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam od siebie; lecz prawdziwy jest tylko Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie.
(z Ewangelii dnia, czytaj całość – Jan 7,1-2.10.25-30)

Poznając w tradycyjny sposób, gdzie punktem odniesienia jest to, co czytelne dla zmysłów oraz to, co rozum potrafi nazwać i opisać nie da się poznać wymiaru duchowego. Już sama świadomość istnienia takiego wymiaru i takiej możliwości poznania wiele zmienia, chociaż dana osoba może nie potrafić komunikować się na tym poziomie. Takiej komunikacji nie da się nauczyć jako nowej umiejętności, na nią można się jedynie otworzyć i przyjąć jako łaskę. Jezus nieustannie komunikuje się z Ojcem i poznaje Ojca i jest przez Niego poznawany i rozpoznawany jako Umiłowany Syn. Składa też wyraźne świadectwo swego pragnienia by Jego relacja z Ojcem i ta forma komunikacji była udziałem wszystkich umiłowanych, wybranych ze świata, tych którzy są ze świata, ale do niego nie należą. Drogą, która prowadzi do takiej komunii jest wewnętrzna transformacja, przemiana, nowe narodzenie, nowe stworzenie, a to z kolei wiąże się z gotowością porzucenia swoich własnych planów i sposobów na szczęście i wejście w postawę bycia posłanym.