Rozradowany grzesznik

Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy widząc to, szemrali: "Do grzesznika poszedł w gościnę”.
(z Ewangelii dnia, czytaj całość – Łukasz 19,1-10)

Rozradowany grzesznik, to jeden z piękniejszych obrazów, który pokazuje dwa ważne elementy duchowej przemiany. Status grzesznika jest prawdą nie tyle społeczną, moralną czy prawną, ale bardziej egzystencjalną, czy prostszym językiem, prawdą o tym, że istnieje taki stan, w którym człowiek przeżywa swoje życie jakby był oddzielony od jego Źródła, od Boga. Żyje wtedy iluzją, że to on sam musi się o wszystko troszczyć, co z kolei prowadzi do podejmowania działania, które pozbawione jest miłości, a skoncentrowane na osiąganiu wyznaczonych sobie celów (społecznych - status; religijnych - czystość moralna i wielu innych). Prawdziwa radość przychodzi wtedy, kiedy pojawia się (być może po raz pierwszy w życiu) doświadczenie bezwarunkowej miłości. Jest to uwalniające i przemieniające doświadczenie, „jestem kochany dla mnie samego”, a nie dla tego wszystkiego, co osiągnąłem i co inni mówią o mnie. Wtedy bez trudu oddaję wszystko, co do tej pory było takie ważne, naprawiam to, co da się naprawić i cieszę się życiem, bo odnalazłem jego Źródło.