wytrwałość i wierność

W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość.
(z Ewangelii dnia, czytaj całość – Łukasz 8,4-15)

Wczorajsza myśli przewodnia ukazująca, że najistotniejsze sprawy życia dojrzewają powoli, nie dzięki ogromnemu wysiłkowi, ale dzięki całkowitej zgodzie na powolne wzrastanie i otwartość na łaskę, która jest najważniejszym źródłem wzrostu, ma swoją kontynuację w dzisiejszym tekście. Wnętrze, serce może być gotowe (szlachetne i dobre) lub niegotowe, bo wciąż zajęte różnego rodzaju nieistotnymi sprawami. Trzeba zatem najpierw czasu, aby się nauczyć, przekonać na własnej skórze poprzez porażki i upadki, o tym co jest ważne, a co jest na marginesie. Będzie to zazwyczaj czas poszukiwania, błędów i powrotów i nie jest to wbrew pozorom czas stracony, ale ma swoje ważne miejsce w całym procesie przemiany. To czas oczyszczenia serca i przygotowania gruntu. Na takiej oczyszczonej glebie słowo (niosące nową świadomość, nowe poznanie, nowe zrozumienie) znajduje przestrzeń wzrostu i przemiany. Przestaje być ziarnem, zalążkiem, które musi umrzeć, by wydać owoc w zupełnie innym kształcie i w innej formie. Obraz ten pokazuje również, że nie można mieć żadnej kontroli nad tym procesem, jedynym warunkiem jest wytrwałość, cierpliwość i wierność.